Review Altcountry.nl

Iain Matthews luidt met The New Mine (MIG/Suburban) het zesde decennium in van zijn loopbaan als popmusicus. Vijftig jaar geleden had de Brit met zijn band Matthews Southern Comfort een nummer 1-hit met het door Joni Mitchell geschreven Woodstock. Daarna trok hij naar de Verenigde Staten waar hij vele soloplaten afleverde en liedjes schreef voor collega’s. Rond de millenniumwisseling keerde hij terug naar Europa. Tegenwoordig woont hij in Limburg, waar hij met BJ Baartmans, Bart de Win en Eric Devries Matthews Southern Comfort nieuw leven heeft ingeblazen. Met de bezwerende anti-oorlogssong Ethiopia doet de band andermaal een nummer van Joni Mitchell, het is een van de twee covers op deze nieuwe plaat. De meeste liedjes werden door de bandleden samen geschreven. Gedateerd klinkt de folkrock van de voortzetting van deze toch legendarische band geen moment. De Nederlandse bandleden zingen bovendien als de besten en instrumentaal staan ze al helemaal hun mannetje. The Hands Of Time gaat over dromen die nog altijd komen. Op In My Next Life kijkt Matthews bijna reikhalzend uit naar een volgend leven, want met de ervaringen die hij heeft opgedaan zal hij in alle opzichten een beter mens zijn.


Review the New Mine

Matthews Southern Comfort – The New Mine

Met een muziekcarrière die al langer dan een halve eeuw duurt behoeft Iain Matthews natuurlijk geen verdere introductie. In 2000 vestigde hij zich in Horst, Limburg en is daar sindsdien gelukkig met zijn Nederlandse vrouw en kroost. De titel The New Mine is niet alleen een verwijzing naar het nummer Working in the New Mine, maar ook naar de Limburgse kolenmijnen. Bovendien heeft hij met het hernieuwd leven inblazen van Matthews Southern Comfort een nieuwe muzikale mijn gevonden met zijn drie door de wol geverfde Nederlandse begeleiders. Eric Devries, Bart de Win en coproducer BJ Baartmans hebben ook alle drie hun sporen ruimschoots verdiend in de muziek business. In 2018 leverde dit gezelschap met Like a Radio hun eerste, goed ontvangen, proeve van bekwaamheid af. De solocarrière van Iain kwam na zijn vertrek uit Fairport Convention in een stroomversnelling dankzij de wereldhit die hij had met Joni Mitchell’s Woodstock. De prachtige opener Ethiopia is eveneens van de hand van Mitchell en kan gezien geworden als een eerbetoon en dankjewel aan deze levende legende. Kers op de taart in hun uitvoering is het wonderschone spel, dat Bart uit zijn Wurlitzer tovert. De samenzang op het nieuwe album is om door een ringetje te halen. Normaal verzorgt Iain de lead zang maar in The Hands of Time krijgen ook de andere heren de gelegenheid om voor het voetlicht te treden. Bijzonder opgewekt klinkt het goed in het gehoor liggende Feed It, wat voorzien ismet fraaie lead en achtergrondzang. Tot mijn favorieten behoort het fraaie Patty’s Poetry. Het wordt gezongen door Iain maar blijkt geschreven door BJ, na een onvergetelijk optreden. BJ hierover : “Het nummer gaat over Patty Griffin. Naar aanleiding van een betoverend optreden door enorme hoosbuien heen in Nashville waar ik bij was, doorweekt maar verkocht. Maar het was vooral dat moment en tegen alle omstandigheden in. Ik sprak (jaren) later bassist JD Foster in mijn studio bij een sessie en die bleek die avond zijn debuut bij haar gemaakt te hebben!  Ook hij wist het nog precies: de knetterende spanning (wellicht was het echt link) en zo’n fraaie ontlading op het podium.”. Zo’n impact kan muziek en natuurelementen dus hebben. De uitstekende titelsong blijkt een cover te zijn van de voor mij onbekende singer-songwriter Ed Snodderly. Met uitstekend gitaarspel trouwens. Tot de hoogtepunten reken ik zeker het door Iain geschreven Starvation Box. Volgens Iain is het “fiction based on fact. The old black blues men in the south used to call their guitar their starvation box because they couldn’t make a living playing music. At least, black mans music, which was the blues.”.  Ingetogen en begeleid met warm accordeonspel van Bart is het door Iain en Eric geschreven C’Mon Amigo. Iedereen leverde trouwens composities aan. Het voert te ver om alle composities van dit uitstekende album hier te bespreken. De opnames vonden plaats in Wild Verband (vernoemd naar een metselaarsterm) van BJ. Hier werden trouwens de laatste jaren de nodige fraaie albums opgenomen. Het vorige album was mooi, maar The New Mine bevalt me nog beter.  
Theo Volk

The New Mine reviewed on Dmme.net

British troubadour and his Dutch ensemble seize the zeitgeist to make its melody last.

It’s been five decades since this singer shed an apostrophe from the title of his solo debut and turned personal solace into COMFORT, reverting to collective creativity he had gotten used to in FAIRPORTS. But while many artists of same vintage landed on complacency later on, Iain Matthews is still attuned to the world’s affairs and still keeps his perspective fresh. Hence “The New Mine”: an album that’s both lyrical and acerbic, and also spiced up with a couple of covers whose choice would set the tone for the original tracks if those weren’t possessed with smouldering compassion.

Whether the answer to “Show me where your pain begins. Is this where my story ends?” will provide a skeleton key to the record and open doors to every cut on display, depends on the listener’s wish to share the band’s sentiment, and the infectiously rocking take on Ed Snodderly’s “Working In The New Mine” surely calls for joining in. And then there’s the spectral “Ethiopia” which pulls this record into focus, picking up where “Woodstock” – another Joni Mitchell’s cover and the group’s first hit in 1970 – left off, detaching the song’s context from its period and redefining it as a timeless piece, yet its a cappella intro is given a tick-tock for a rhythm. The resulting urgency are smoothed when country licks caress Matthews’ velvet voice, only the twangy “Feed It” has a similar clock-like quality, feeling frisky, even though the number’s love-minded message couldn’t be more serious, especially after “The Hands Of Time” has added a bitter air to honeyed harmonies and vocal phrases that get passed around and ebb away once ivories come to the fore and elevate the flow to the album’s spiritual plane.

Penned by the ensemble’s strings meister Bart-Jan Baartmans, the peaceful “Patty’s Poetry” seems to imply the “Radio Ethiopia” writer’s oeuvre (one’s ear won’t hear her name’s spelling, right?) but it bears the ripple of exquisite intimacy – the sort of warmth also filling the delicately rumble behind “Starvation Box” and the defiant “The Sacrificial Cow” – which doesn’t contrast “The Hole”… Or “the whole” because this tune keeps its eye on the entire world’s woes and insinuates that the title track and “Inbetween” point to a new state of mind. “I will be a wiser man,” sings Iain in “In My Next Life” suggesting he’s not been perfect in the current lap of existence, but that’s what’s great about Matthews’ songs: they’re leave space for further movement.

Slightly less varied than “Like A Radio” which preceded it, “The New Mine” isn’t the end of Iain’s story – there should, and surely will, be more.

Review The New Mine : Concert Monkey Belgium

Reviewed by: Walter Vanheuckelom MATTHEWS SOUTHERN COMFORT – THE NEW MINE                   Iain Matthews is een Britse singer/songwriter die op 16 juni 1946 in Scunthorpe, North Lincolnshire geboren werd. In 1967 waren Iain Matthews en Richard Thompson de oprichters van Fairport Convention, een zeer invloedrijke Engelse folkrock band. Twee jaar later startte Matthews zijn eigen legendarische folkgroep Matthews Southern Comfort. In 1971 scoorde Matthews Southern Comfort een grote hit met het nummer ‘Woodstock’ van Joni Mitchell. De oorspronkelijke band kwam voortijdig tot stilstand, toen Matthews besloot dat het aan muzikale diepgang ontbeerde in de band. De vorming van een geheel nieuwe Matthews Southern Comfort komt voort uit Iain’s verlangen om de reis te beëindigen, plus een diepe voortdurende passie, om misschien nog een belangrijk muzikaal statement te maken. Bij het bedenken en samenstellen van zijn nieuwe band koos Iain voor unieke, pittige en gelijkgestemde muzikanten. De muzikaliteit en toewijding van zijn nieuwe bandleden zijn ongeëvenaard en de weelderige, stijgende vocale harmonieën doen meteen denken aan de band van de jaren zestig. Iain Matthews koos voor zijn nieuwe bezetting uisluitend Nederlandse muzikanten. Samen met Bart Jan Baartmans, toetsenist Bart de Win en gitarist/zanger Eric Devries wil Iain Matthews zijn droom waarmaken. Sinds hun nieuwe start (wel in een andere bezetting dan hierboven beschreven) verschenen al twee albums, ‘Kind Of New’ in 2010 en ‘Kind Of Live’ in 2011. Hun recentste album ‘Like A Radio ‘ dateert van het voorjaar van 2018. Op zevenentwintig maart verscheen bij MIG Music het nieuwe album ‘The New Mine’, met daarop twaalf songs, tien eigen nummers en twee covers.               In de biografie vertelde ik al dat Iain Matthews in 1971 een wereldhit had met ‘Woodstock’, een cover van Joni Mitchell. Ook op dit album krijgen we met de opener ‘Ethopia’ een cover van Joni Mitchell. Het is een prachtige, dromerige versie waarin de band toch wel haar eigen accenten legt. Iain zingt het nummer rustig en met erg veel gevoel. Het smaakvolle akoestische gitaarwerk, de prachtige percussie en de heldere piano zorgen voor het dromerige instrumentale genot in deze bijna zes minuten durende opener. ‘The Hands Of Time’ is een poppy/folk ballade met erg knappe harmonieuze gezangen. De prachtige vrouwelijke stem van Elly Kellner past heel mooi in dit geheel. Spijtig dat ze niet meer te horen is op dit album. ‘The Hands Of Time’ is voor mij het beste nummer op het album. Bart de Win met een prachtige piano solo en BJ Baartmans met een uitstekende solo op de akoestische gitaar maken het nummer helemaal af. De eerste single uit het album is het vloeiende en melodieuze ‘Feed It’. Dit radiovriendelijk nummer heeft een catchy refrein, dat uitnodigt om mee te zingen. Het prachtige gitaarwerk en het jazzy pianospel geven ‘Feed It’ nog een extra touch. Iain vertelt op een sublieme wijze het verhaal van ‘Patty’s Poetry’. Bart Jan Baartmans etaleert nogmaals zijn klasse met erg fijn snarenwerk.               De tweede cover op het album is ‘Working In The New Mine’ van Ed Snodderly. Ook van deze cover maken de heren een heel eigen versie en ook hier is het samenspel tussen de stem van Iain en de backing vocals van Bart de Win en Eric Devries van sublieme makelij. Hetzelfde kan gezegd worden van het uitstekende vingerwerk van Iain en Bart Jan Baartmans op de akoestische gitaar. Baartmans trekt op de mandoline ‘Starvation Box’ op gang. In deze vloeiende song zingt Iain het verhaal van een rondtrekkende muzikant en JB Baartmans schittert instrumentaal met zijn erg fijn slidewerk. Dat Baartmans op meerdere snaarinstrumenten een heerlijk geluid kan halen hoor je in het melodieuze country nummer ‘C’Mon Amigo’, waarin Bart Jan de snaren van de banjo bespeelt. Bert de Win kleurt de sound met zijn prachtige accordeon klanken. Voor de Corona pandemie uitbrak was het klimaat een heel belangrijk onderwerp, waar veel discussies over gevoerd werden. Voor Iain Matthews was het klimaat belangrijk genoeg om er een nummer over te schrijven. Het werd een ballade en kreeg de titel ‘The Hole’. Matthews somt met de nodige bezorgdheid zijn vragen op en vraagt zich af wanneer en welke oplossingen er moeten komen. Jan Bart Baartmans kruidt het gehele nummer met heerlijke slide klanken op de resonator en Bart de Win voorziet het nummer van een prachtige piano solo.               Het wordt iets steviger en er komt iets meer ritme op het album met het door het accordeon gedreven ‘A Secret Is Gone’. Drummer Sjoerd van Bommel en bassist BJ Baartmans zorgen voor een heerlijke groove in het radiovriendelijke ‘The Sacrificial Cow’. Bart de Win geeft het nummer nog een extra touch met een vleugje jazzy piano. De meest swingende song op het album is zonder twijfel het melodieuze ‘Inbetween’. Bart de Win zorgt op de piano voor een licht NOLA gevoel en het snarenwerk van Iain of Bart Jan is weer van uitstekende makelij. Het album wordt afgesloten met het melodieuze ‘In My Next Life’ waarin Iain met zijn prachtige stem verder droomt over zijn volgende leven. Met het album ‘The New Mine’ heeft Iain Matthews weer een erg mooi luisteralbum aan zijn oeuvre toegevoegd. ‘The New Mine’ bevat twaalf prachtige luisterliedjes die gezongen worden door de warme, prachtige stem van Iain. Bovendien heeft Iain met Bart Jan Baartmans, Bart de Win en Eric Devries sublieme muzikanten in zijn band. (7/10)       Walter Vanheuckelom       01. Ethiopia 02. The Hands of Time 03. Feed It 04. Patty’s Poetry 05. Working in the New Mine 06. Starvation Box 07. C’mon Amigo 08. The Hole 09. A Secret Is Gone 10. The Sacrificial Cow 11. Inbetween 12. In My Next Life   Iain Matthews – zang, gitaar B.J. Baartmans – akoestische, elektrische, resonator gitaar, bas, mandoline, banjo, sitar Bart de Win – piano, accordeon, backing vocals Eric Devries – akoestische gitaar, backing vocals Gastmuzikanten Sjoerd van Bommel – drums Elly Kellner – zang