Matthews Southern Comfort – The New Mine

Met een muziekcarrière die al langer dan een halve eeuw duurt behoeft Iain Matthews natuurlijk geen verdere introductie. In 2000 vestigde hij zich in Horst, Limburg en is daar sindsdien gelukkig met zijn Nederlandse vrouw en kroost. De titel The New Mine is niet alleen een verwijzing naar het nummer Working in the New Mine, maar ook naar de Limburgse kolenmijnen. Bovendien heeft hij met het hernieuwd leven inblazen van Matthews Southern Comfort een nieuwe muzikale mijn gevonden met zijn drie door de wol geverfde Nederlandse begeleiders. Eric Devries, Bart de Win en coproducer BJ Baartmans hebben ook alle drie hun sporen ruimschoots verdiend in de muziek business. In 2018 leverde dit gezelschap met Like a Radio hun eerste, goed ontvangen, proeve van bekwaamheid af. De solocarrière van Iain kwam na zijn vertrek uit Fairport Convention in een stroomversnelling dankzij de wereldhit die hij had met Joni Mitchell’s Woodstock. De prachtige opener Ethiopia is eveneens van de hand van Mitchell en kan gezien geworden als een eerbetoon en dankjewel aan deze levende legende. Kers op de taart in hun uitvoering is het wonderschone spel, dat Bart uit zijn Wurlitzer tovert. De samenzang op het nieuwe album is om door een ringetje te halen. Normaal verzorgt Iain de lead zang maar in The Hands of Time krijgen ook de andere heren de gelegenheid om voor het voetlicht te treden. Bijzonder opgewekt klinkt het goed in het gehoor liggende Feed It, wat voorzien ismet fraaie lead en achtergrondzang. Tot mijn favorieten behoort het fraaie Patty’s Poetry. Het wordt gezongen door Iain maar blijkt geschreven door BJ, na een onvergetelijk optreden. BJ hierover : “Het nummer gaat over Patty Griffin. Naar aanleiding van een betoverend optreden door enorme hoosbuien heen in Nashville waar ik bij was, doorweekt maar verkocht. Maar het was vooral dat moment en tegen alle omstandigheden in. Ik sprak (jaren) later bassist JD Foster in mijn studio bij een sessie en die bleek die avond zijn debuut bij haar gemaakt te hebben!  Ook hij wist het nog precies: de knetterende spanning (wellicht was het echt link) en zo’n fraaie ontlading op het podium.”. Zo’n impact kan muziek en natuurelementen dus hebben. De uitstekende titelsong blijkt een cover te zijn van de voor mij onbekende singer-songwriter Ed Snodderly. Met uitstekend gitaarspel trouwens. Tot de hoogtepunten reken ik zeker het door Iain geschreven Starvation Box. Volgens Iain is het “fiction based on fact. The old black blues men in the south used to call their guitar their starvation box because they couldn’t make a living playing music. At least, black mans music, which was the blues.”.  Ingetogen en begeleid met warm accordeonspel van Bart is het door Iain en Eric geschreven C’Mon Amigo. Iedereen leverde trouwens composities aan. Het voert te ver om alle composities van dit uitstekende album hier te bespreken. De opnames vonden plaats in Wild Verband (vernoemd naar een metselaarsterm) van BJ. Hier werden trouwens de laatste jaren de nodige fraaie albums opgenomen. Het vorige album was mooi, maar The New Mine bevalt me nog beter.  
Theo Volk